Prenatale vaderschapstest doen? Zo werkt het

Zou je graag een vaderschapstest willen doen tijdens de zwangerschap maar ben je bang dat je het kindje schade berokkend. Dat is niet nodig. Er zijn nu manieren van testen die veilig zijn voor moeder én kind. We vertellen je wanneer je aan de test kunt beginnen in een zwangerschap en wat je ervoor nodig hebt. Verder leggen we je graag uit waarom het veilig is.

Test al in een vroeg stadium van de zwangerschap

Al na zeven weken in de zwangerschap is het mogelijk om een vaderschapstest uit te voeren. Dankzij een methode die niet-invasief is dit mogelijk zonder een een verhoogde kans op een miskraam. Een vruchtwaterpunctie of biopsie is niet langer meer nodig. Door een bloedmonster af te nemen bij de moeder en wat wangslijm bij de vader is het al mogelijk om een test af te nemen. Kortom een vaderschapstest kan al in een zeer vroeg stadium – al bij negen weken – zonder enig risico voor de baby,

Wat betekent invasieve test eigenlijk?

Een niet invasieve test betekent dat het niet nodig is om DNA bij de ongeboren baby af te nemen In plaats hiervan wordt , het laboratorium isoleert in plaats daarvan het DNA profiel uit het bloed van de moeder. Er hoeven dus zoals eerder gezegd geen vlokken of vruchtwater meer te worden afgenomen. De NIP vlokkentest of vruchtwaterpunctie wordt dan ook gezien als de invasieve test. Meer informatie over de NIP-test en de vruchtwaterpunctie vind je op ziekenhuis.nl

Nadelen van de invasieve test

Onder deze methodes kun je dus meer de traditionele methodes verstaan. Ze kunnen niet alleen schadelijker zijn voor moeder en kind maar ze kunnen ook pas in een later stadium va de zwangerschap worden uitgevoerd. Zo kan een biopsie pas worden uitgevoerd in week 11 tot 15 van de zwangerschap en in de punctie pas uit te voeren vanaf de 16 tot de 22ste week. Het is echter bij beide methodes wel mogelijk om een tweede vader mee te laten testen.

Is de prenatale test betrouwbaar?

Een prenatale test is voor 99,99% betrouwbaar. Behoorlijk betrouwbaar dus. Deze nauwkeurigheid komt voort uit het feit dat voor de test gebruik wordt gemaakt van maarliefst

300000 verschillende genetische locaties. Dat klinkt goed, veilig en betrouwbaar nietwaar? Er zijn echter meer manieren om te toetsen of een test wel betrouwbaar en veilig is. Zo kun je bijvoorbeeld kijken naar de keurmerken die een laboratorium draagt, denk aan ISO keurmerken als de ISO / IEC 17025 Certificering of AABB (is bij de bijvoorbeeld NIP-test belangrijk) of naar het keurmerk van ASCLD/LAB-International. Een andere waarde die de betrouwbaarheid kan bepalen is de LOCI waarde. Een LOCI waarde van 20 is minimaal 99,999% zeker en een waarde van 25 zelfs 99,99999%.